Бұрынғы кездің адамы мен қазіргі адамдарды салыстырсаң, береке мен татулық алыстап барады.
Бұрынғы кезде бір тәттіні аузымен бөліп жартысын, жақсы көретін бауыры не қарындасына берсе, жеп алатын-ды.
Қазіргі кезде олай жасаса жиіркенішті көрінеді. Бірақ бауырмалдық пен шынайы жақсы көру сезімін алыстатып алдық.
Пайдалы болмасаң, сенімен қазір көп адамдар араласпайды. Арада алым-берім болса, сол адамды жақсы адам ретінде көреді. Қалтасында көк тиыны болмаса да, көңілі көлдей адамдар бар, оларды ең нашар адам ретінде қабылдайтын қоғамның көзқарасы пайда болды. Біреудің байлығы мен кедейлігін талқылайтын ағайыны көбейді. Осындай күндестікпен өмірін өткізудің қандай пайдасы бар?
Уақытша өмірде өз ұрпағыңды да іштарлық пен өзімшіл дарақылықтан аулақ ету үшін көпшіл болуды үйретіп кеткеніңіз дұрыс.
Отансүйгіштік пен береке-бірлікті әркім өз отбасынан үйренуге тиіс-ті. Ал даланың тәрбиесі мен көпке қарап ешбір адам зиялы бола алмайды.
Тіріде бір-бірімізді аялауды, сыйластық не екенін бесіктен шықпай жатып балаға үйретуден жалықпағанда ғана бауырмалдық пен татулық алыстамайды.
Таңжарық МИЗАМХАНҰЛЫ
